Wysiłkowe nietrzymanie moczu
Zabieg z wykorzystaniem taśm TOT i TVT
Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest schorzeniem bardzo częstym i bardzo nieprzyjemnym. Najczęstszą jego przyczyną jest nieprawidłowe działanie mechanizmu zastawkowego cewki moczowej, nadmierna ruchomość cewki moczowej lub osłabienie mięśnia zwieracza cewki oraz mięśni dna miednicy. W przypadku leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu najważniejsze jest, aby zostało ono zdiagnozowane na jak najwcześniejszym etapie.
Chirurgiczne leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM)
Wysiłkowe nietrzymanie moczu – powszechny problem kobiet
Wysiłkowe nietrzymanie moczu to dolegliwość, z którą zmaga się ok 30 % kobiet na całym świecie. Objawia się ono mimowolnym wyciekiem moczu podczas wysiłku fizycznego, kichania, kaszlu, a nawet śmiechu. Schorzenie to jest najczęściej wynikiem osłabienia mięśni, powięzi i więzadeł dna miednicy, które tracą swoją zdolność do skutecznego podtrzymywania narządów, w tym cewki moczowej. Często występuje u kobiet, które rodziły naturalnie, oraz u tych, które pracują fizycznie lub uprawiają sport zawodowo.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu nie tylko obniża jakość życia, ale również wpływa na pewność siebie i komfort psychiczny. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, że ten problem można skutecznie leczyć, a jedną z metod, która daje dobre efekty przy zaawansowanym III stopniu WNM, jest zabieg chirurgiczny z zastosowaniem taśm TOT lub TVT. Przeprowadza się go w znieczuleniu ogólnym. Polega on na tym, że w okolicy cewki moczowej (na przedniej ścianie pochwy) oraz w okolicach pachwinowych dokonuje się nacięcia. W tym miejscu przewleka się taśmę, która jest następnie naciągana i to ona powoduje unieruchomienie i podtrzymywanie cewki moczowej.
Przebieg zabiegu
Pytania do specjalistów
Dr n. med. Tomasz Basta
Pytania do specjalistów
Nie, zabieg jest zalecany głównie w przypadkach zaawansowanego wysiłkowego nietrzymania moczu, kiedy inne metody leczenia nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. W łagodniejszych przypadkach często równie skuteczne są terapie mniej inwazyjne takie jak HIFU lub RF mikroigłowy.
Przed zabiegiem konieczne jest wykonanie wymazu z pochwy i cewki moczowej z antybiogramem oraz posiewu moczu. Badania te są ważne przez jeden miesiąc. Niezbędne jest również wykluczenie infekcji intymnych i unikanie zabiegu w czasie menstruacji.
Po zabiegu należy unikać intensywnego wysiłku fizycznego, dźwigania ciężarów oraz uprawiania sportu. Pacjentka powinna również dbać o higienę intymną i regularnie kontrolować stan zdrowia u lekarza prowadzącego. W razie wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów, konieczna jest konsultacja medyczna.